Prelegent w interesujący sposób zaprezentował życie i działalność Łukasza Cieplińskiego - bohatera Polskiego Państwa Podziemnego (1939-1945) i Drugiej Konspiracji (1945-1947), inspektora Inspektoratu Rzeszów AK, organizatora struktur "NIE" i Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj w Obwodzie Kraków, a w końcu prezesa Obszaru Południowego Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" i Prezesa IV Zarządu WiN.
Łukasz Ciepliński urodził się 26 listopada 1913 r. w Kwilczu k. Międzychodu w Wielkopolsce.
We wrześniu 1939 r. brał udział w bitwie nad Bzurą jako dowódca kompanii przeciwpancernej. Podczas walk zniszczył sześć niemieckich czołgów i został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy. Z resztkami swojego pułku przedarł się do Warszawy i brał udział w jej obronie. Po kapitulacji 28 września 1939 udało mu się uniknąć niewoli.
Do konspiracji wstąpił już w jesieni 1939 r. W grudniu tego roku przedostał się na Węgry, gdzie przeszedł szkolenie przygotowujące go do działalności podziemnej. W drodze powrotnej do kraju na skutek zdrady został aresztowany przez policję ukraińską w Baligrodzie na Podkarpaciu. Trafił do więzienia w Sanoku, skąd uciekł w maju 1940 r. Gdy po ucieczce dotarł do Rzeszowa i zaangażował się w działalność konspiracyjną. Od 1941 stał na czele Inspektoratu Rejonowego ZWZ-Podokręg Rzeszów AK. Brał udział w wielu akcjach bojowych na obszarze powiatów Rzeszów, Dębica, Kolbuszowa.
Brał udział w akcji "Burza". W połowie sierpnia 1944 r. wobec nakazu radzieckiego komendanta wojskowego o złożeniu broni przez AK zdecydował o zejściu w konspirację. Był przeciwny ujawnianiu się żołnierzy AK i wstępowaniu do LWP – wydał rozkaz o bojkocie mobilizacji. W nocy z 7 na 8 października 1944 r. dowodził nieudaną akcją rozbicia więzienia na zamku w Rzeszowie, gdzie NKWD więziło ok. 300 żołnierzy AK.
W marcu 1945 r. przeszedł do organizacji wojskowej "NIE", a następnie Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj. Od września do grudnia 1945 kierował okręgiem krakowskim, a później obszarem południowym Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość". Z Rzeszowa przez Kraków trafił do Zabrza. Mieszkał tam z żoną Jadwigą, prowadząc sklep włókienniczo-galanteryjny. W 1947 r. urodził im się syn.
Po aresztowaniach kolejnych trzech Zarządów Głównych WiN, Ciepliński w styczniu 1947 r. stanął na czele IV ZG WiN. W kierowaniu organizacją opierał się na wielu współpracownikach i podkomendnych z rzeszowskiego inspektoratu AK. Odtwarzał rozbitą aresztowaniami strukturę Zrzeszenia, utrzymując łączność z Delegaturą Zagraniczną WiN i rozwijając działalność wywiadowcza i propagandową.
28 listopada 1947 r. został aresztowany. W więzieniu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego na warszawskim Mokotowie przez trzy lata, do listopada 1950 r., poddawany był okrutnemu i brutalnemu śledztwu. Zachowały się grypsy więzienne pisane przez Cieplińskiego z celi śmierci do żony i czteroletniego wtedy syna.
14 października 1950 r. Cieplińskiego wraz z sześcioma innymi członkami IV ZG WiN Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał na karę śmierci. Wyrok śmierci został wykonany 1 marca 1951 r., Łukasz Ciepliński został zabity strzałem w tył głowy w piwnicy więzienia UB na Mokotowie w Warszawie. Ciała zamordowanego nie wydano rodzinie i pogrzebano je w nieznanym do dziś miejscu.
Łukasz Ciepliński po wielu latach od śmierci został odznaczony Orderem Orła Białego 3 maja 2007 r., a data Jego śmierci - 1 marca stała się Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”.
Spotkanie historyczne cieszyło się dużym zainteresowaniem. Bardzo licznie zgromadziła się młodzież z przeworskich szkół ponadgimnazjalnych, nauczyciele oraz zainteresowani mieszkańcy Przeworska i powiatu.
Anna Szewczyk
{AG}2017/04opowiesc{/AG}